Jungle dag 2

Nadat onze gids een heerlijk gerecht had klaargemaakt was het tijd om ons 'bedje' op te maken en klaar te maken voor een nachtwandeling. Het bed bestond uit een matje van nog geen halve centimeter dik op de harde rots, met daarop een slaapzak. We hadden van onze gids een privé kamertje in de grot gekregen, met een opening waar we maar net doorheen pasten. De nachtwandeling was uiteindelijk het meest spannende gedeelte van de jungle. Samen met de gids gingen we de pikdonkere jungle in op zoek naar wilde dieren. Helaas geen grote dieren gezien en alleen wat grote insecten en mooie vuurvliegjes. Het idee dat we midden in de jungle zaten en je helemaal niets zag als je de zaklamp uitdeed was toch wel erg bijzonder.
Teruggekomen bij de grot, gingen we naar onze slaapgrot. Het was hier alleen echt veel te warm en we waren al aan het zweten, voordat we in de slaapzak lagen. Dit ging hem dus niet worden. Wij de slaapzakken en matjes mee en lekker buiten voor de grot maar op de grond. De jungle-geluiden waren prachtig en af en tor zag je een prachtige maan tussen de bomen door. Helaas was het matje waar we op lagen wat minimaal. Op je rug deed het pijn aan je rug. Op je zij deed het pijn aan je zij en af en toe even op de buik voor de afwisseling. Oftewel, een uurtje in totaal geslapen ofzo, haha. Daarentegen hebben we mooi wel midden in de jungle geslapen!
'S ochtends hadden we een klein ontbijt om de volgende hike te gaan maken. Vandaag zou de tocht ongeveer 6 uur duren, inclusief bezoek aan omringende grotten waar je ook kon slapen. Deze grotten waren wat groter en minder mooi dan de grot waar wij sliepen. We hadden geluk met onze gids Appi (zijn bijnaam was mowgli), want hij wist alle goede plekjes.
Doordat wij maar met zijn tweeën en onze gids waren, konden we elke keer lekker doorstappen. Samen met appi waren we begonnen aan de jungle-marathon en haalden we steeds andere groepjes in. Maar deze ingehaalde tijd werd steeds besteed aan leuke plekjes die hij wist of kleine omwegen. Zo zijn we bijvoorbeeld nog in een vleermuisgrot geweest en met een liaan een rivier over geslingerd. Tarzan, Jane en Mowgli gingen door en wonnen de jungle-marathon door als eerste aan te komen bij de rivier waar we gingen lunchen. Dit was een bergbeekje waar je heerlijk even kon zwemmen en afkoelen. Want zoveel als in deze twee dagen hebben we nog nooit gezweet! Het laatste stukje naar de rivier waar we opgehaald werden met de boot was ongeveer nog een uurtje lopen (voor ons).
Met de boot gingen we weer richting de beschaving, maar niet voordat we nog langs een echte native dorpje gingen, waar ze nog echt in de jungle leven. Dit waren de Orang Asli people. Hier konden we zien hoe ze leefden en woonden. Daarnaast mochten we ook met een blowpipe op een knuffeltje schieten en als we raakten dan had de gids een cadeau voor ons. Na drie pogingen was het Wisse gelukt om het mikpunt te raken en kregen we een echte Orang Asli vuurmaker. Dit is een bamboe stok met een rotang-koord, waarmee je binnen twee minuten vuur kan maken.
Vervolgens was het tijd om terug te gaan naar het dorpje van ons hostel en zou de tocht voorbij zijn. Appi was echt de meest epische reisleider die we ons konden wensen. Tijdens onze boottocht terug maakte hij als een klein kind voorop de boot er een spelletje van om zoveel mogelijk water de boot in en over ons te laten komen. Aangekomen in het dorp had Appi voor ons nog een laatste verrassing voor ons. Hij vond het zielig dat we 's nachts geen wilde dieren hadden gezien en wilde ons daarom meenemen naar een speciale plek, waar hij wist dat een slang zou moeten zitten. Na een kwartier lopen en vervolgens nog even zoeken, had Anoek de slang gespot! Een groen-witte giftige slang. We mochten niet te dichtbij komen, maar een foto hebben we zeker genomen natuurlijk.
Teruggekomen in ons hostel konden we eindelijk weer lekker douchen en schone kleren aantrekken. We sliepen weer in de 8-persoons kamer, maar deze keer met zijn tweeën. Mede omdat er een kakkerlak in deze kamer zat (die we samen wel even dood hebben gemaakt met de spray die we kregen van de receptie).
Na een nacht weer prinsheerlijk in een bed te slapen was het tijd voor de doorreis. Met de boot richting Kuala Tembeling Jetty. Om van daaruit met de minivan door te gaan naar Cameron highlands. We hadden gehoopt dat we lekker konden slapen in de bus, maar minder bleek waar te zijn. De weg was zo slecht, dat we elke 100 meter wel weer de lucht in werden geschoten. Deze hobbels bleken ook weinig goede te doen voor het busje, want 10 km voor het einde bleek deze het te begeven, de motor was oververhit geraakt. Na een kwartier te wachten op een oplossing had onze chauffeur maar een ander busje voor ons geregeld en konden we door naar onze eindbestemming, Tanah Rata.